Patronen veranderen is moeilijk. Biologisch en neurologisch zijn we geprogrammeerd om ze te behouden. Energiezuinig noemen ze dat. Heel handig in de oertijd toen we veel gevaren te managen hadden en je niet uitgebreid en bewust kon en wou nadenken over elk reactiepatroon.
Breng je knieën samen met een hand erop, breng je andere hand verontschuldigend voor jouw mond, glimlach lief en zeg:
‘Oops, I did again’
Tijdens de perimenopauze maakt het lichaam de overgang van een cyclische modus naar een conservatiemodus. Je kan dit vergelijken met een huis dat je helemaal opnieuw zou bedraden van wisselstroom naar gelijkstroom. Deze transitie zorgt voor een tijdelijke chaos.
Baby’s, kinderen en paarden zijn getalenteerd om authenticiteit of een gebrek eraan op te pikken. Want energie liegt nooit. Wij hebben als mens en als volwassene ook zo’n instinctief vermogen, maar hebben verleerd om op dit gevoel te vertrouwen.
Heb je je al eens afgevraagd hoe het komt dat bepaalde interacties energie geven en andere energie zuigen? En hoe dit kan variëren, zelfs bij één en dezelfde persoon?
Onze dagen, weken en leven zijn gevuld met gewoontes en patronen. Sommige zijn neutraal, andere zijn positief, en nog andere zijn negatief of disfunctioneel. In ieder geval blijven ze stevig plakken.
